Het is mooi om te zien hoe snel de jongen groeien – ze doen hun naam eer aan en groeien als kool. Ondertussen blijven de ouders onvermoeibaar heen en weer vliegen, met een gestage stroom van lekkere hapjes die ze de nestkast in slepen.

Hallo, mijn naam is Gabriel en ik werk graag met (bijna) onzichtbare dingen. Elke dag als ik het lab van het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW) binnenloop, word ik herinnerd aan de hele kleine dingen die, ondanks hun grootte, een hele grote impact hebben op ons leven. Zoals de minuscule microben in onze bodem die helpen bij de kringloop van voedingsstoffen, de gasmoleculen die onze planeet verwarmen of de bijna onzichtbare stoffen die planten uit hun wortels vrijgeven. Ik ben een promovendus die werkt aan het ClipsMicro-project en ik richt me op een simpel en duurzaam idee: de juiste planten op het juiste moment gebruiken om de uitstoot van broeikasgassen door landbouwgrond te verminderen.

En toen waren er ineens weer een paar koolmeesjes bij op deze wereld! Gisteren zijn in ieder geval vier jongen uit het ei gekropen. So far, so good! Hopelijk verloopt alles goed met dit late nestje en zien we de jongen uitgroeien tot sterke, gezonde koolmezen.

Hoewel we hier op deze site nog volop in de lente zitten, merk je duidelijk dat de zomer langzaam haar intrede doet. Vanmorgen viel het me ineens op dat er al beduidend minder vogels zingen.