Baantjes trekken

Peter de Vries

Omdat Manon een week aan de wal is heb ik (Peter de Vries) de koolmezen voor een weekje losgelaten en ben naar Schiermonnikoog afgereisd. Het eerste wat me opvalt als ik aankom is het feit dat er geen koeien op de kwelder lopen.

De koeien komen pas ergens volgende week. Het maakt het werken op de kwelder een stukje aangenamer. Niet dat ik nu een hele grote hekel heb aan koeien, maar het zijn nu ook niet mijn allergrootste vrienden. Op de een of andere manier moet je toch steeds rekening met ze houden en ze lopen regelmatig echt in de weg. Of ze komen – puur uit nieuwsgierigheid – kijken wat je aan het doen bent. En dat stoort dan wel eens. Daarnaast worden er nog wel eens nesten vertrapt, wat natuurlijk niet de bedoeling kan zijn. Dus, een koeienloze kwelder bevalt mij goed. 

In deze periode van het Scholekster seizoen is het de bedoeling nesten te vinden. We hebben al een goed beeld welke vogels waar zitten en hoe de territoria ten opzichte van elkaar verdeeld zijn. Het is de bedoeling dat we van elk paartje Scholeksters het nest vinden en dan bijhouden hoeveel eieren ze leggen en op welke dag ze dat doen. Daarnaast worden de eieren gemeten en gewogen.

Het eieren zoeken is heel veel werk. Elke dag zoeken we een ander deel van de kwelder af. Soms kan je heel gericht een kleine stukje van de kwelder afzoeken omdat het vermoeden bestaat dat daar ergens een nest moet zijn. Dit weet je dan omdat je tijdens het observeren vanuit een wadhut vogels daar verdacht hebt zien rondhangen. Maar heel vaak weet je niet precies waar een nest moet liggen en moeten grote delen van de kwelder worden afgelopen om een nest te zoeken. In totaal zijn we deze week met 5 man/vrouw aan het nesten zoeken. En dan is het een kwestie van met z’n vijven op de rij staan en naast elkaar in een rechte lijn een deel van de kwelder af te lopen. “Baantjes trekken” noem ik het. Zo kan je redelijk snel een groot deel van de kwelder goed afzoeken. Het lijkt heel eenvoudig maar dat is het niet. Omdat je de hele tijd naar de grond kijkt en goed moet opletten of je een nest ziet let je minder op je directe omgeving. Ik (en de anderen misschien ook wel) heb dan de neiging af te wijken van mijn rechte lijn. Heel langzaam ga je dan een beetje naar recht of links met als gevolg dat er gaten ontstaan en dat daar natuurlijk net een nest kan liggen. Het is dus zaak je hoofd erbij te houden en te blijven opletten.

Maar, het blijft leuk en spannend om te doen. En als Fries spreekt het me helemaal aan. Vroeger trok ik al schaatsend baantjes, nu trek ik baantjes in de zon op de kwelder. Het kan verkeren !