En toen vlogen de twee overgebleven kleine Koolmeesjes precies op de juiste dag de wijde wereld in. En kijken we tegen een leeg nestje aan.

En het ging precies zoals verwacht. De jonge koolmeesjes vlogen uit op de dag die we al een beetje voorspeld hadden. De ouders deden hun uiterste best en kregen de jonge koolmeesjes best nog eenvoudig de kast uit. De grote, wijde wereld in.

Onze eigen vier jonge koolmezen groeien als kool. Ze zijn nu een dag of 18 oud en vliegen misschien vandaag maar zeker morgen of overmorgen uit. Af en toe zit er al een jong in het vlieggat, alvast de buitenwereld aan het verkennen.

Iedereen heeft het wel meegekregen, de afgelopen dagen waren bijzonder nat. Heftige onweersbuien trokken over het land, vaak met enorm veel regen. De koolmezen hebben het er mee te doen, maar ook de onderzoekers van de koolmezen.

In mijn blog van een week geleden schreef ik over het voedsel dat de jonge koolmeesjes nodig hebben. Dit zijn de rupsen van de Wintervlinder. Wij als onderzoekers van de Koolmees willen graag weten hoeveel voedsel er nu eigenlijk beschikbaar is. Hoe tellen wij rupsen?

Eindelijk zijn we dan toch live gegaan! De lente begon voor de Koolmees-bloggers een beetje met horten en stoten. Maar gelukkig is het goed gekomen en kijken we naar een broedende vrouw op vier eitjes. Minder dan in een normaal broedsel, maar genoeg om hier heel veel plezier aan te gaan beleven!

En hoppa, het was weer lente en bij een zonnetje en een zingend tjiftjaf schrijf ik mijn eerste blog. ‘De tiid hâldt gjin skoft’ (de tijd heeft geen pauze) zeg ik altijd en dat blijkt nu ook weer zo te zijn. Je knippert met je ogen en er is weer een jaar voorbij.