Modder...

Zoals ik al eens eerder schreef, loopt het onderzoeksgebied van de scholeksters vanaf de pier waar de boot aankomt tot het Kobbeduin. Dit is een groot gebied dat wordt doorsneden door heel veel kleine en een paar grote kreken. Veel kreekjes zijn zo klein dat je eroverheen kan springen. Als het kreekje iets groter is, moet je een plek zoeken waar de kreek zo ondiep is dat je er doorheen kan waden of smal genoeg is om een sprong te wagen.

Bij de echte bredere kreken (en dat zijn er maar drie) heb je twee mogelijkheden. Of je loopt helemaal naar het 'binnenland' waar de kreek smal is of doodloopt, en gaat daarlangs naar de andere kant, of je loopt via het wad om de kreek heen. Dit laatste kan alleen bij laag water, bij hoog water gaat het niet.

Nu ik een tijdje rondloop op de kwelder leer ik die beter en beter kennen. Je weet waar de oversteekplekken te vinden zijn, en waar de kreek zo ondiep is dat je er doorheen kunt waden. En dit alles in relatie met eb en vloed. Tot nu toe ging dat altijd goed. Tot gisteren... toen ging het mis.

Ik wilde door een kreek heenwaden en bleef steken. Mijn laars bleef in de modder achter en met hulp van wat helm kon ik mezelf op de kant trekken. Zonder de hulp van het helm was het vrees ik een heel probleem geworden op de kant te komen.

Ik zat dus onder de modder (die ook nog eens vreselijk stonk) op de kant. En mijn laars, die zat nog diep in de modder. Dus laars met de handen uitgegraven (nog meer onder de modder) en daarna terug naar het veldstation de Herdershut.

Daar kwam ik dus stinkend en onder de modder aan. Direct onder de douche gegaan en me helemaal schoongeschrobt. Schone kleren aan en de kwelder weer op gegaan...een ervaring rijker.